Zon, zee, strand en weer naar huis..

Dinsdag 17 oktober
Na lekker uitgeslapen te hebben pakken we onze spullen om naar het strand te gaan. Vandaag wordt het in vergelijking met de komende dagen nog niet zo heel erg warm (ongeveer 25 graden) dus we besluiten vandaag de fietsen te pakken zodat we een stuk langs de kust kunnen fietsen richting Venice Beach. We staan de fietsen al van het slot te halen als ineens opvalt dat één van de fietsen geen zadel heeft. Huh? Kate een berichtje gestuurd of zij er toevallig iets van wist, maar zoals we al dachten blijkt het zadel gestolen. Mooi is dat... Op aanraden van Kate gaan we fietsen huren bij Hulu Bikes. Deze groene fietsen met mandje voorop staan op ontzettend veel plekken in Santa Monica en het werkt heel simpel: bij punt 1 met een persoonlijke code het slot openen, fietsen waar je maar na toe wilt, en bij een willekeurig ander Hulu punt zet je de fiets weer op slot. Je betaalt voor de tijd dat je de fiets van het slot heb. Naast de Starbucks is er een Hulu punt dus na ons ontbijtje kunnen we direct weg fietsen. Wel even wennen zo in het verkeer, het principe fietspad kennen ze in Amerika namelijk over het algemeen niet. Er wordt uitgegaan van "share the road". Na een kleine tien minuten fietsen komen we aan bij de Santa Monica Pier. Vanaf daar kunnen we wel een breed fietspad langs het strand pakken. We fietsen ongeveer 20 minuten langs het strand richting Venice Beach. De temperatuur is heerlijk en als echte Nederlanders voelen we ons zo op de fiets wel in ons element.

Langs het strand zijn een soort parkjes aangelegd, dat ziet er allemaal erg netjes en leuk uit. Ook zijn er complete sportvelden te vinden: o.a. een heel veld met turntoestellen, basketbalvelden, tennisbanen, volleybalvelden en een gedeelte met fitnessapparaten. Onderweg komen we ook veel hardlopers tegen. Wat dat betreft is het hier in Santa Monica wel echt anders dan in andere delen die we gezien hebben, de gemiddelde BMI ligt hier waarschijnlijk ook een stuk lager ;)

Wat wel ook opvalt is dat er ontzettend veel daklozen op en langs het strand "wonen". Met name langs de Venice Board Walk zitten erg veel mensen met een soms toch aardig grote "inboedel" te bedelen. Ook komt de wiet lucht je flink tegemoet. Er staan zelfs heuse "Green Doctors" die zogenaamde medicinale wiet verkopen. Dit alles maakt het plekje toch wel iets minder idyllisch. Kate vertelt ons later dat Santa Monica erg veel daklozen heeft omdat het er in principe altijd goed weer is en er geen stormen voorkomen.

Na onze fietsen geparkeerd te hebben bij een Hulu punt ploffen we neer op Venice Beach. Het is er heerlijk rustig! We genieten enorm van de zon en de zee. Tot onze teleurstelling zijn de golven hier wel ontzettend hoog wat zwemmen praktisch onmogelijk maakt, maar dat is dan ook het enige minpunt ;) Na een paar uur pakken we onze spullen en lopen we de Venice Board Walk af. Een hoop vervallen souvenirwinkeltjes en dus erg veel bedelaars. Bij het sportgedeelte wordt het inmiddels al best druk en het is leuk om daar even rond te kijken.

Aan het einde van de middag fietsen we terug naar de Santa Monica Pier waar we de fietsen weer parkeren. Vanaf de boulevard kijken we naar de zonsondergang en vervolgens zoeken we een leuk eettentje op. Het is echt genieten om zo'n relaxte dag te hebben. Na het eten staat er een flinke wandeling terug naar het appartement op het programma. Het is al donker en de fietsen hebben geen verlichting dus dat leek ons niet zo'n goed idee.

Woensdag 18 oktober
Vandaag en morgen wordt het een stuk warmer, rond de 30 graden. Nog twee heerlijke stranddagen voor de boeg dus. We besluiten vandaag met de auto te gaan zodat we de koelbox mee kunnen nemen. We parkeren de auto bij de Santa Monica Pier en gaan eerst even een parasol scoren. We vinden al snel een winkeltje waar we een parasol en een setje voor beachtennis vinden. Het afrekenen gaat echter iets minder snel.. de meneer achter de kassa heeft er de grootste moeite mee om uit te rekenen hoeveel $20 + $10 is. Er komt zelfs een rekenmachine aan te pas! Daarmee komt hij dan ook uit op $ 30,-... We zoeken een plekje vlakbij de pier waar we ons uitgebreid installeren. Het is vandaag iets drukker maar voor onze begrippen nog steeds heerlijk rustig. Ook is de zee vandaag wat rustiger (al zijn de golven nog steeds best hoog) dus we kunnen ook wat meer zwemmen.

Achter ons vist een zwerver een Starbucks beker uit de prullenbak en drinkt de laatste restjes op. Blijft toch naar om te zien. Robert Jan biedt hem een flesje water uit onze koelbox aan en die vindt gretig aftrek. Het lege flesje belandt enkele meters verderop alweer leeg in de prullenbak. Met wat slapen, lezen, beachtennis en zwemmen komen we de dag wel door. Aan het einde van de middag even douchen en dan weer terug naar het strand om te genieten van een prachtige zonsondergang.

Na de zonsondergang maken we nog een ritje in de Pacific Wheel, een reuzenrad op de Santa Monica Pier. Dat hadden we zo'n 3,5 week geleden al met elkaar afgesproken, toen we de eerste zondag even op het strand in Santa Monica waren. Op aanraden van Kate gaan we daarna eten bij een tentje waar ze de allerlekkerste burgers van Santa Monica hebben. En we hebben inderdaad heerlijk gegeten!

Donderdag 19 oktober
Vanochtend moeten we de koffers weer inpakken. Na 5 nachten bij Kate en Moody (en niet te vergeten kat Kitteh) in het appartement te hebben geslapen overnachten we komende nacht in een hotel bij de luchthaven. We vliegen morgenochtend namelijk al best wel vroeg en aangezien er altijd file staan rondom LA leek het ons beter om vandaag alvast richting het vliegveld te vertrekken.

Voor we het weten zijn Kate en Moody al naar hun werk vertrokken. Geen kans meer om even gedag te zeggen dus. We sturen nog een berichtje en ze blijken totaal te zijn vergeten dat we ('lovely guests') vandaag alweer weg gaan. De koffers weer inpakken blijkt een flinke uitdaging. We hebben zo door de weken heen best wat spullen verzameld en die ook los in de auto gelegd. Het past dus allemaal iets minder makkelijk. We besluiten vanavond de rest maar te doen want we willen vandaag eerst nog lekker van het weer genieten.

Na ons inmiddels gebruikelijke ontbijtje bij de Starbucks rijden we naar het strand waar we weer volop genieten. Onder het motto "ik wil niet dat m'n haar nat wordt" stappen we (of uhh Angela.. ;)) de zee in. Die illusie blijkt echter al snel niet meer op te gaan, er komt zo'n hoge golf dat Angela volledig omver wordt geslagen en een paar meter verderop weer boven komt. Voor Robert Jan blijkbaar erg hilarisch. Als dat dan toch niet meer uitmaakt kunnen we lekker gaan zwemmen, onze laatste keer in the Pacific! De golven leveren nog een aantal keer hilarische momenten op, mede in relatie tot een niet heel strak zittend bikinibroekje.

Na wat lezen, zonnen, zwemmen en slapen spelen we nog een laatste potje beachtennis. We besluiten te stoppen op ons hoogtepunt (71 keer!) en het setje te geven aan een stel jongens die even verderop zit. Van de wietlucht die er om hen heen hangt worden wij al haast stoned dus of dat tennissen iets wordt? Ze zijn er in ieder geval erg blij mee. We pakken onze spullen en vragen aan een dakloze meneer of hij onze koelbox met inhoud (ijs en flesjes drinken) wil hebben. Tot onze verbazing zegt hij nee. Oké, die hadden we niet aan zien komen. Dan zetten we de koelbox nog maar even in de auto.

We gaan een hapje eten bij hetzelfde tentje als waar we dinsdag hebben gegeten. Angela begint Sushi zowaar lekker te vinden! Naast ons wordt door typische Amerikanen het Presidental Debate van gisteravond uitgebreid geanalyseerd. Grappig om een beetje mee te luisteren. Over het algemeen zijn we nog maar weinig Trump stemmers tegen gekomen tijdens onze reis. De ene overigens wat meer uitgesproken anti-Trump (een foto maken terwijl je je middelvinger opsteekt boven de ster van Trump op de Hollywood Boulevard) dan de ander (voorzichtig in ons oor fluisteren dat je hoopt dat the lady is going to win).
Aan het begin van de avond rijden we richting LAX. Een rit van een half uur die we door de files uiteraard weer weten te verdubbelen. Wel een leuk gezicht om in het donker allemaal "sterretjes" aan te zien komen vliegen.

Op de parkeerplaats van het hotel moeten we dan echt de Dodge helemaal leeg halen. We leveren namelijk ook vanavond alvast de auto in en gaan morgenochtend met de shuttle van het hotel naar de luchthaven. We zijn wel een klein beetje nerveus voor het inleveren... hebben we nog boetes gereden? Én.. in Page heeft er iemand met het parkeren tegen onze auto aan gezeten waardoor we rechtsachter best wat schade hebben. Maar eerst maar even inchecken en we zitten ook nog met de koelbox.. We vragen de jongen bij het inchecken of hij nog een idee heeft wat we met de koelbox kunnen doen. Nou hij wilde hem zelf wel hebben. Top!
We hebben een heerlijke hotelkamer waar we vast nog heerlijk een (wel korte) nacht kunnen slapen. Terwijl Angela zich alvast op de koffers stort gaat RJ de auto inleveren. Bij het inleveren loopt de mevrouw een rondje om de auto, maar het is donker en RJ houdt express de rem ingetrapt.. de schade valt haar dan ook niet op! RJ krijgt dus zonder moeite het bewijs van afleveren mee.
Vanaf de autoverhuur neemt RJ een taxi terug naar het hotel. Dit levert nog een leuke taxirit op met een Hondurese taxi-chauffeur die overdag monteur is en 's avonds taxi-chauffeur. Hij is dan ook een beetje moe na vijf dagen werken.. Niet te moe om een goed gesprek te hebben met RJ, o.a. over hoe duur een vriendin/vrouw wel niet is en dat je niet met en niet zonder ze kunt. Internationaal herkenbaar concept dus blijkbaar! Uiteraard komt ook het Nederlandse voetbal even langs en is de beste man erg geschrokken als hij hoort dat Johan Cruijff is overleden.

Uiteindelijk komt RJ weer aan bij het hotel en pakken we de koffers verder in. Na wat passen en meten lukt het ons om de koffers dicht te krijgen en slechts een paar ons boven de 23 kg te laten wegen.

Vrijdag 20 oktober
De wekker gaat al om 6 uur.. dat zijn alweer werktijden! We pakken de laatste spulletjes en met de shuttle rijden we in 10 minuten naar LAX. Daar is het 1 groot gekkenhuis, wat een drukte! We printen onze bagagelabels en bij het inchecken van de bagage blijkt dat ze hier op de gram precies de koffers wegen. Onze koffers wegen 23,4 kg en 23,2 kg en dat is teveel. We mogen er iets uithalen of anders $400 betalen. Lastige keuze... We stoppen wat spullen uit de koffers in onze handbagage en daarna mogen de koffers wel het ruim in. Er staat een mega rij voor de douane maar als we nog eens goed naar onze boardingpasses kijken blijkt dat we de TSA Pre status hebben wat betekent dat we via een andere (veel kortere) rij naar de douane mogen. Ook is de controle bij de douane veel minder streng, we gaan niet door een bodyscan, schoenen mogen aanblijven en vloeistoffen hoeven niet uit de tas. Heel apart.. en we hebben ook geen idee waarom we ineens die status hebben.

Na een ontbijtje ploffen we neer bij de gate. Er wordt meerdere keren omgeroepen dat de vlucht te vol is en of er mensen zijn die over willen naar een andere vlucht. De bedragen aan vouchers die je dan krijgt lopen steeds verder op, uiteindelijk zelfs tot $400!
Het boarden start laat en met een vertraging van een half uur vertrekken we. Normaal gesproken niet zo erg maar onze overstap in Houston duurt maar 1 uur. Wordt krap dus...
Al snel merken we dat we wel erg veel beenruimte hebben. Huh.. we zitten Economy Plus. Waar hebben we dit nou weer aan te danken? We zijn er in ieder geval wel erg blij mee! Na een vlucht van een kleine drie uur komen we aan in Houston. De mensen met een overstap mogen als eerst van boord en een mevrouw van United vertelt ons dat we naar Gate E18 moeten voor de vlucht naar Amsterdam. Het is een behoorlijk stuk lopen dus we lopen dan ook flink door. Bij E18 aangekomen is de hele gate leeg en er staat ook geen vlucht aangegeven. Huh?! Opnieuw een mevrouw van United.. We moeten naar E4. Neeee... dat is weer helemaal aan de andere kant! Gelukkig zijn we op tijd. Tot onze blijde verrassing zitten we deze vlucht weer Economy Plus. Zo fijn! Het duurt uiteindelijk nog lang voordat het vliegtuig kan vertrekken dus we starten maar vast een filmpje op.

Op het moment dat we deze blog schrijven zijn we weer bijna in Nederland. Nog een klein uurtje vliegen. Wat hebben we een ontzettend gave reis gemaakt. We moeten zelf ook deze blog nog maar eens nalezen en de ruim 2000 foto's die we gemaakt hebben terug kijken. Maar eerst maar eens bij gaan komen van de jetlag die ons te wachten staat.

Zondag 22 oktober
Inmiddels weer thuis aangekomen en de eerste nacht in eigen bed er weer op zitten. Heerlijk geslapen! Angela merkt wel iets meer van de jetlag dan RJ. Wel weer ontzettend koud hier! Terugkijkend op de reis hier nog een paar wist-je-datjes.. Wist je dat:
- Amerika een supermooi en afwisselend land is, met erg chauvinistische en ook veel dikke mensen?
- opstaan met je vliegtuiggordel om niet lukt (voor RJ)?
- het liedje 'en wie rijdt daar op z'n paard door de prairie' op een gegeven moment erg irritant wordt (en in je kop blijft zitten)?
- je voor ca. € 400,- aan benzine in Amerika 5.500 km kan rijden met een grote bak?
- een foto maken bij het Route 66-logo op de weg best spannend is (voor Angela)?
- een dikke cheeseburger met bacon en friet ook gewoon een ontbijt kan zijn voor een Amerikaan?
- bij de McDonalds in Pahrump echt een hele domme jongen werkt? Bij ieder deel van de bestelling vragen 'what size', om er vervolgens steeds weer achter te komen dat er geen verschillende maten zijn..
- Amerikanen veel bordjes en regels nodig hebben, zelfs om ze eraan te herinneren dat ze na een toiletbezoek hun handen wassen?
- je bij de Starbucks heerlijk kunt ontbijten, maar dat er wel opvallend veel naar koffie smaakt?
- holidays voor Amerikanen alleen feestdagen betekent en geen vakantie?
- je halverwege Angels Landing jezelf met een snik kunt afvragen waarom je dit in hemelsnaam doet terwijl je het eigenlijk helemaal niet leuk vindt?
- je achteraf toch erg trots bent dat je dit hebt gedaan?
- het Amerikaanse volkslied voorafgaand aan een sportwedstrijd best heel indrukwekkend is?
- een tarantula zonder glas ertussen nog veel groter lijkt?
- het niet leuk is om in het weekend een hotel in Vegas te willen boeken dollartechnisch gezien?
- een continentaal ontbijt geen internationaal erkende samenstelling heeft?
- je als partner (specifiek: linkerbovenarm) leidend voorwerp kan zijn in een horrormaze in Universals Halloween Horror Nights?
- je het nog jaren hoort als je een bochtje iets te snel om rent en je vriendin daarbij alleen laat bij de scareactor die daar uit de hoek kwam?
- we een supergave reis samen hebben gemaakt, maar dat ons eigen bedje daarna toch ook weer heerlijk ligt?
- het rijden in een automaat ideaal is, maar je dat je dan niet bij je eigen auto moet vergeten dat je de koppeling moet intrappen om je auto te kunnen starten?
- het nu wel al ineens bijna kerst is..

Lieve groetjes aan alle lezers!