Tioga Pass, Bodie, Mammoth Lakes en Death Valley

Het heeft dit keer even wat langer geduurd, we hadden geen WiFi op onze kamer in Death Valley.

Maandag 2 oktober
De ochtend beginnen we in Mariposa met een ontbijtje bij de Happy Burger. Een typisch Amerikaans tentje. We bestellen allebei een French toast breakfast en omdat we trek hebben, nemen we er ook nog wafels bij. Klein inschattingsfoutje: wat een berg eten! Naast vier dikke wentelteefjes per persoon, krijgen we een bordje scrambled egg en een schaaltje fruit. En dan dus nog vier wafels per persoon.. Dat krijgen we niet op en een van de medewerkers stelt voor een doggy bag te pakken. Met een glimlach zegt hij dat we niet de enigen zijn die ons verkijken op de hoeveelheden.. De wafels pakken we in voor onderweg.

Na het ontbijt stappen we in de auto voor een stevige trip. Eerst dwars door Yosemite heen, over de Tioga Pass. We hebben geluk, want deze was vannacht afgesloten wegens sneeuw. Gelukkig is de Pass vanmorgen weer open gegaan, dat scheelt ons een behoorlijk stuk omrijden. Vanuit de Yosemite Valley begint de rit naar boven tot uiteindelijk ruim 3.000 meter hoogte. Het is vandaag erg bewolkt en vrij fris en hoe hoger we komen, hoe kouder het wordt. Door de bewolking vandaag geen weidse uitzichten maar wel iets anders moois: we rijden door een sneeuwbui heen. Dit geeft een schitterend plaatje, tussen alle dennenbomen en rotsen. Verder komen we langs een mooi meer, waar door het temperatuurverschil met de afgelopen dagen een bijna spookachtige nevel boven hangt. Al met al een mooie route en onze eerste sneeuw van de komende winter!

Over de Pass heen zetten we de vrij steile daling in tot aan Lee Vining. Vanaf daar rijden we richting Bodie Ghost Town, waarbij de laatste 3 mile over een dirtroad gaat. Onze auto is weer toe aan een wasbeurtje.. Bodie is een oud goudzoekerstadje dat op z'n hoogtepunt eind 1800 ca. 10.000 inwoners had. Nadat de goudopbrengsten daalden en twee grote branden een deel van het dorp hebben verwoest, is het in de veertiger jaren van de vorige eeuw volledig verlaten. Dat is blijkbaar nogal plotseling gebeurd, want er is nog van alles achtergebleven. Woningen nog voorzien van meubels, keukeninrichting (zelfs de borden en het bestek liggen nog onder een dikke laag stof op tafel) en buiten onder meer twee oude verroeste auto's (waaronder een T-Ford). In het plaatselijke mortuarium liggen zelfs nog doodskisten klaar. Een heel bijzonder en soms wat luguber gezicht om hier rond te lopen. Helaas was het ook hier erg koud en er stond een stevige wind. Toen er ook nog een regenbuitje bij kwam, zijn we snel richting de auto gelopen en naar Mammoth Lakes gereden.

Ook in Mammoth Lakes zijn de weersverwachtingen vrij frisjes: vannacht wordt -6 voorspeld. Bij het hotel aangekomen wordt geadviseerd al het eten uit onze auto te halen, om te voorkomen dat beren 's nachts een ruitje intikken om het eruit te halen. Helaas uiteindelijk ook hier zelf geen beer gezien. Na het inchecken lopen we naar de buren, een pizzatent. Heerlijke Big American pizza's! Smaakt prima. Morgen door naar Death Valley!

Dinsdag 4 oktober
Na het zoveelste schamele ontbijt (Amerikanen weten echt niet wat ontbijten is) stappen we in de auto. Vandaag staat ons een vrij groot temperatuurverschil te wachten. We stappen met net iets boven nul in de auto, terwijl in Death Valley zo'n 33 graden wordt verwacht. Wat overigens vrij fris is voor de tijd van het jaar.. Wij kijken er in ieder geval erg naar uit! Onderweg maken we een stop bij de Alabama Hills, waar we een mooi wandelingetje maken. Een erg bijzonder landschap, met allerlei rotsen die door de wind in ronde vormen zijn gesleten. We zijn hier bijna de enige toeristen, waardoor het af en toe ook echt doodstil is om ons heen. We zijn druk op zoek naar de Mobius Arch, die we uiteindelijk gelukkig ook vinden. Na hier een poosje van te hebben genoten en een paar mooie plaatjes te hebben geschoten met de Siërra Nevada op de achtergrond (met o.a. de hoogste berg van de USA, de Mount Whitney) scoren we nog even een lunch bij de Subway. Daar zijn we inmiddels goed bekend mee :)

Dan door richting Death Valley. Net in Death Valley stoppen we bij een uitzichtpunt over de Amargosa Vallei. Naast het temperatuurverschil vandaag ook een behoorlijk hoogteverschil. Begonnen we nog op een paar duizend feet boven zeeniveau, beide valleien liggen ongeveer op zeeniveau. We hebben dan ook een mooi uitzicht over de Amargosa Vallei en hebben het geluk dat er ook net een straaljager doorheen vliegt. De Air Force gebruikt deze vallei kennelijk als playground. Toch een bijzonder gezicht, om ongeveer op dezelfde hoogte een straaljager langs te zien vliegen.

Vanuit de Amargosa Vallei passeren we een bergketen om vervolgens af te dalen Death Valley in. Midden in de vallei ligt ons hotel voor de komende nacht, Stovepipe Wells. Dit is een van de drie hotels in het hele park. Het ziet er een beetje western-achtig uit en onze kamer is een soort lodge, een aantal geschakelde huisjes waarvan er eentje voor ons is. Na te hebben ingecheckt en onze koffers te hebben gedumpt, rijden we door de vallei in. We willen vandaag nog naar Badwater Bassin, het laagste punt van de vallei dat ca. 80 meter onder zeeniveau ligt. Een soort snelkookpan. Lekker warm dus, we lopen eindelijk weer in onze korte broek. Badwater Bassin bevat zelfs wat water. Zoals de naam al zegt, is dit alleen geen drinkwater. Door allerlei mineralen en zouten is het brak water. Die mineralen en zouten geven het bassin wel een bijzondere uitstraling. Een grote, witgrijze vlakte met allerlei grillige vormpjes.

Op de terugweg vanaf Badwater nemen we een korte dirtroad naar Devils Golf Course. Een vlakte met grotere grillige, stenige vormen die ook door mineralen zijn gevormd. Het verhaal achter de naam: alleen de duivel zou hier een potje kunnen golfen. Originele jongens, die Amerikanen. Vervolgens verder terug richting ons hotel, waarbij we via de Artist Road rijden. Een slingerende eenrichtingsweg, tussen bergen en rotsformaties door die door verschillende stoffen in de grond verschillende kleuren hebben. Zo zien we afwisselend rode, gelige en mintgroene rotsformaties. Een kunstig geheel, daar zal de naam wel op slaan. Later lezen we dat de route het mooist is aan het einde van de middag met de laagstaande zon erop. Kwam dat even goed uit!

Teruggekomen bij ons hotel scoren we een dinertje. Daarna stelt RJ voor de auto te pakken naar een parkeerplaats verderop. Het is inmiddels pikkedonker en Angela vraagt RJ wat we gaan doen. Sterren kijken. Angela zegt dat dat toch ook bij ons hotel kan, maar aangekomen bij de parkeerplaats begrijpt ze waarom. Het is hier zo ontzettend donker, dat de hele lucht is bezaaid met sterren en dat je zelfs de Melkweg kunt zien. Een mooi gezicht, dat helaas niet op de camera is vast te leggen. Maar we hebben er wel van genoten! Al werd de rust wel wat verstoord door de muggen om ons heen.. Daarna terug naar ons hotel en naar bed.

Woensdag 5 oktober
De dag begint met wederom een schamel ontbijt. Daar kunnen de hotels nog wel wat in leren.. De eerste stop, zo'n twee mile verderop, zijn de Mesquite Sand Dunes. Dit gebied bestaat uit een soort Sahara-achtig landschap met allerlei zandduinen. Hier maken we een (vermoeiende) wandeling, om even midden tussen de zandduinen te staan. Warm, zand en rotsen en toch groeien hier wat struiken. Stevige plantjes, misschien de volgende studentenplant van het jaar?

Vervolgens weer de auto in en verder door de vallei, naar Zabriskie Point. Dit punt, aan de andere kant van de vallei een stukje bergopwaarts, geeft een uitzicht de vallei in en over bijzondere en grillige rotsformaties. Opbeurende waarschuwingsborden geven aan wat je moet doen als je hier gaat wandelen. Voorzien van een grafsteen met de tekst 'A victim of the elements'.. Na hier even te hebben rondgekeken, rijden we door naar Dante's View. Dit uitzichtpunt ligt hoog in de bergen en geeft een uitzicht over een groot deel van de vallei, waaronder het Badwater Bassin dat er recht onder ligt. Hier zien we nog een 'dust devil' langskomen, een klein stoftornadootje dat een aantal meter de lucht in gaat.

Na Dante's View rijden we door naar een MC Donalds voor een voedzame lunch en WiFi om ons hotel in Vegas te boeken. Het wordt een spa-suite in het NewYork NewYork hotel, aan the strip. En goh wat kijken we hier allebei naar uit..! Snel het laatste stukje rijden. Vanaf een afstandje zien we the strip, met al z'n extravagante hotels, al liggen. Eerst oogt het niet zo groot, maar hoe dichterbij we komen, hoe groter het wordt. Echt een bizarre en totaal andere wereld. Overal casino's, hotels, lampjes en voor alles geldt: het moet groot, groter, grootst. We checken in bij ons hotel en kijken ook binnen onze ogen uit. NewYorkse straatjes zijn nagemaakt met allerlei restaurantjes en bars. Verder een enorm casino uiteraard. Onze kamer is geweldig. Heerlijk ruim, netjes en schoon, met een mooie jacuzzi. Af en toe horen we vaag wat gegil buiten. Natuurlijk, de achtbaan die in en om het hotel heen gaat.... Bizar! Gelukkig stopt die vanavond om elf uur. Ook het bed is heerlijk, beste tot nu toe.

We zetten meteen de jacuzzi aan om eens heerlijk te ontspannen. Daarna lopen we een rondje door het hotel en buitenom. Aan de buitenkant ziet het hotel eruit alsof er een aantal bekende gebouwen uit de NewYorkse skyline tegen elkaar zijn aangeplakt (o.a. het Chrysler-building en het Empire State-building). Met daarvoor een kopie van het Vrijheidsbeeld en de Brooklynn Bridge en daaromheen slingerend een achtbaan dus. Naast het hotel ligt zelfs een soort Central Park, met groen, fonteinen, bankjes en een lekker muziekje. Niets is te gek hier. We gaan weer terug naar onze kamer en ploffen nog een keer in de jacuzzi. Na bijna in slaap te zijn gevallen verruilen we deze voor ons bedje en vallen we heerlijk in slaap. Morgen een dagje lekker ontspannen bij Lake Mead. We keep in touch!