Grand Canyon - Santa Monica

Vrijdag 14 oktober
Vanochtend stappen we al redelijk op tijd in de auto op weg naar het vliegveld van de Grand Canyon. Na het inchecken krijgen we een video met veiligheidsinstructies te zien en we krijgen zwemvesten die we om onze middel moeten binden. Die bieden vertrouwen: ze zijn voor het laatst gecontroleerd in februari 2013.
We blijken te zijn ingedeeld bij 3 Amerikanen uit Minnesota. We kletsen wat over Nederland, Amerika en de nationale parken die wij bezocht hebben en zij nog op hun verlanglijstje hebben staan.
De helikopter waarmee we gaan vliegen is aan de voorkant vrijwel helemaal voorzien van glas, hierdoor hebben we 180 graden zicht. De pilote ontvangt ons enthousiast en na een korte tijd over het grootste Ponderosa Pine bos ter wereld te hebben gevlogen bereiken we de Canyon. Wat een uitzicht! Echt ontzettend gaaf. De pilote vertelt over het ontstaan van de canyon en waar we vliegen. In de verte zien we ook het eerste viewpoint waar we gisteren zijn gestopt. De canyon is echt enorm, met allerlei verschillende side canyons. Diep onder onder ons stroomt de Colorado rivier, die normaal gesproken groenig is maar nu bruin wegens regenval stroomopwaarts.

We ondervinden zo nu en dan behoorlijk wat turbulentie en de pilote vertelt dat het wel eens een bumpy ride kan worden wegens de wind. We vliegen vanaf de South Rim via de East Rim naar de North Rim en passeren ook de breuklijn van de canyon. Hier zijn lang geleden twee tektonische platen met elkaar gebotst, de vorming van de canyon. Goed te zien aan de lijnen in de rotsen. Daarna komen we langs een rotsformatie die de battleship wordt genoemd, een rots in de vorm van een marineschip. Uiteindelijk bereiken we de North Rim en vanaf daar steken we recht over naar de South Rim. Aan de North Rim zien we nog een groep buffalo's liggen op een open plek in het bos. Daarna vliegen we terug via de Dragons Corridor: een lange rots waar je met een beetje fantasie een liggende draak in ziet. Onderweg terug begint Angela zich een beetje misselijk te voelen door de turbulentie, de terugweg hoeft van ons dan ook niet meer zo lang te duren. Blijft evengoed nog wel indrukwekkend, zo door de canyon te vliegen. Uiteindelijk landen we na bijna 50 minuten in de lucht te hebben gezeten weer op Grand Canyon Airport. Prima om weer vaste grond onder de voeten te hebben.

Na even te zijn bijgekomen stappen we in de auto richting Needles, onze eindbestemming van vandaag. Onderweg pakken we een behoorlijk stuk van de historische Route 66 mee (ongeveer 150 mile). Men is aardig trots op deze historische route en het wordt aardig uitgevent. Veel souvenirwinkeltjes, oude benzinepompen en bordjes in de oude stijl van de tijden toen deze route nog belangrijk was voor het land. Veel daarvan bevinden zich ook in de staat van de weg zelf: vergane glorie. Het stuk tussen Kingman en Needles, via Oatman, is een leuke route. De weg slingert zich door de bergen heen en onderweg komen we ezels tegen op de weg. Oatman is een klein plaatsje waar alle gebouwtjes in de oude stijl zijn behouden of nieuw gebouwd. Hier lopen ook veel ezels op de weg. Van wat we hebben gelezen zouden we hier ook veel motorrijders treffen die de Route 66 afrijden, we treffen er echter geen een. Uiteindelijk komen we aan in Needles, waar we na het inchecken een echte Amerikaanse dining opzoeken. Hier werken we een echte Amerikaanse maaltijd weg (Angela spare-ribs en RJ een steak), waarbij Angela de complimenten van de serveerster krijgt: 'good job, girl!'. RJ heeft alleen wel een klein beetje geholpen. Na het eten gaan we terug naar ons hotelletje.

Zaterdag 15 oktober
Vandaag een lange laatste trip voor de boeg, van Needles naar Santa Monica. Zo'n 450 km. Onderweg weinig spectaculairs om voor te stoppen, dus vooral kilometers maken vandaag. We beginnen met een goed ontbijt bij dezelfde tent als waar we gisteravond hebben gedineerd. Angela neemt French toast en RJ neemt berry pancakes. Daar krijgen we dan ook allebei nog een scrambled egg met bacon bij. Een hele maaltijd dus.. Het kan nog 'erger', zien we aan de voluptueuze dame die een tafeltje verder zit. Zij begint de dag met een cheeseburger met friet. Je moet er toch wat aan doen om je met moeite bereikte gewicht op peil te houden....

Daarna gaan we op pad. Halverwege willen we een stop maken bij Peggy Sue's 50's Diner. Ook weer een typische Amerikaanse diner, maar dan eentje die in de stijl van de jaren 50 is blijven hangen. Allerlei posters, beeldjes etc. aan de wand, waaronder van Marilyn Monroe en een hoop voor ons onbekende mensen. De serveersters lopen in bloesjes met rokjes, in een soort mintgroen met roze. Dit tentje hebben we, net als de Golden Nugget in Las Vegas, ook overgehouden aan The American Dream met Nick en Simon. Na een lekkere (grote) aardbeimilkshake en wat te eten rijden we door naar Santa Monica. Hiervoor moeten we door LA en uiteraard staat er weer veel file. Uiteindelijk komen we iets na vieren uit bij ons logeeradresje voor de komende vijf nachten. We hebben via Airbnb een kamer met badkamer geregeld bij Kate & Moody, een stel twintigers dat in Santa Monica woont. Weer eens iets anders en best even wennen om zo bij volslagen vreemden thuis te zitten. Ook wel weer leuk :)

Enige nadeel is de kat die Kate & Moody hebben, Kitteh. Ze is nogal nieuwsgierig en als we onze kamerdeur niet dichtdoen, loopt ze naar binnen en springt ze op bed. Zo ook als Angela even naar het toilet gaat. Als ze terugkomt ziet ze de kat net de kamer uitrennen, terwijl RJ in de kamer staat met z'n deobus. Best effectief. Voor Angela blijkbaar hilarisch. Behalve de kat verder echt een prima plekje! Netjes, niet ver van het strand van Santa Monica en twee fietsen die we kunnen gebruiken. Moody heeft zelfs de zadels en sturen versteld op onze Dutch-size. Ideaal voor een beetje ontspanning de komende dagen.

Nadat RJ een powernapje heeft gedaan, gaan we nog even naar de Santa Monica pier. Dit is officieel het einde van de Route 66, voor ons wel toepasselijk dus. Verder vooral een toeristisch plekje met een aantal restaurantjes, winkeltjes en het Pacific Park, een soort kermis met o.a. een reuzenrad, achtbaan, vrije val etc. Allemaal leuk verlicht. Na even te hebben rondgelopen gaan we terug naar onze kamer. We zijn best wel moe en gaan op tijd naar bed. Morgenochtend lekker uitslapen en 's middags en 's avonds naar Universal Studio's Hollywood. Eind deze maand is Halloween en dus heeft Universal ieder weekend Halloween Horror Nights. Van wat we er van hebben gezien, behoorlijk creepy. Daar zijn we best benieuwd naar (en we vinden het ook best een beetje spannend). Jullie horen vast wel hoe het was, als we er weer uit komen..