Welcome in the USA!

...of niet natuurlijk. Het vriendelijke welkom viel, zoals al gehoord van anderen, wat tegen. Men is vooral erg benieuwd wat je komt doen, waar je je tickets hebt geboekt, hoe je ze hebt betaald, of je je bagage steeds in het oog hebt gehouden en wat je onderlinge relatie is (etc. etc.). Dat begon al op Schiphol bij het inchecken van de bagage. Wel een prima reis gehad! De eerste vlucht, om 9:15 naar Newark, was bijna een uur korter dan verwacht. Na 7,5 uur landden we op Newark en hadden bij het verlaten van het vliegtuig een indrukwekkend zicht op de skyline van New York. Erg gaaf om te zien!

In de ruim 4 uur tot aan de volgende vlucht een rondje gewandeld over het vliegveld en de eerste Amerikaanse hamburger weggewerkt. Smaakte uitstekend! Prima bestelsysteem: per tafel een iPad met het menu. Aanklikken wat je wilt, creditcard door de kaartlezer op tafel halen en het eten komt vanzelf aangewandeld. Iets na 15:00 (lokale tijd, zes uur vroeger dan NL) weer opgestegen richting LA. Vanwege ' thunderstorms' moesten we wat omvliegen, waardoor er dit keer helaas geen tijdwinst was en we ongeveer op schema na 6 uur vliegen tegen 18:30 landden in Los Angeles.

De bagageafhandeling ging lekker vlot en we stonden binnen no time bij de shuttle richting de autohuur (die meteen kwam aanrijden, prima timing). Daar aangekomen probeerde een spontane dame met een wat vijandige verkooptechniek ons nog een extra verzekering aan te smeren. Toen dat niet lukte was daar nog een of ander tolsysteem. Ook daar hadden we geen behoefte aan en dat leverde wat vinnige opmerkingen op. Al met al ging dit tafereeltje vrij snel voorbij en konden we buiten een auto uit gaan zoeken. In de rij van onze klasse helaas alleen nog twee Nissan SUV's.. De veel vriendelijker collega van snip erbij gehaald en uitgelegd dat het niet de bedoeling was om vier weken in Amerika rond te gaan rijden in een Japanner. Dat begreep ie gelukkig en hij verwees ons door naar een grotere klasse, een zo goed als nieuwe Dodge Journey, die we konden meepakken. Prima, zo'n gratis upgrade. Nog net niet de Tahoe die RJ eigenlijk wilde, maar deze kan er ook prima mee door.

Meteen daarna de vuurproef: na een dag van 26 uur in een automaat in het donker door rush hour in LA. Ruim een half uur gereden naar ons hotel, gelukkig goed te vinden met de TomTom. Na het inchecken nog een paar boodschapjes gescoord, gedoucht en snel naar bed gegaan rond 21:30 lokale tijd (9 uur tijdverschil met NL).

De eerste nacht redelijk geslapen, vooral vroeg wakker vanwege het tijdverschil. Rond een uur of 6:00 maar op gaan starten en een ontbijtje gescoord. Voedzaam verhaal: droge bagels, jam of boter als broodbeleg en wafels met een soort stroop/syroop. Past prima in een dieet van Amerikaans voer. Na het ontbijt even op pad, we maken er een rustig dagje van. Was het idee tenminste.. Eerst naar Hollywood Boulevard, voor een kijkje bij de Walk of Fame en mooi zicht op de bekende Hollywood-letters. Heerlijk (warm!) weertje erbij! Leuk om even langs te lopen en Angela op de foto met de ster van Colin Firth (Mark Darcy uit Bridget Jones, voor de geïnteresseerden). Ondertussen nog even wat drinke gescoord bij de McDonalds: Angela heeft zin in een Fanta maar krijgt een vrij ranzige en chemische aardbeivariant. Wel genoeg suikers in ieder geval. Angela vraagt of RJ ook nog op de foto wil met een ster, maar RJ zegt dat hij niet zo'n idool heeft. Totdat we richting de auto lopen en toevallig de ster van Victoria's Angels tegenkomen. Mocht je niet weten wie dat zijn, Google maar even. RJ dus toch ook nog maar even op de foto, met een grote smile.

Vanaf de Hollywoord Boulevard naar de Griffith Observatory, een sterrenwacht op een heuvel tegen de stad met een geweldig mooi uitzicht over de skyline van LA. Wat een immense stad! Terug bij de auto leren we dat het spreekwoord 'allemaal met de neuzen dezelfde kant op' door de Amerikanen is uitgevonden.. Geen grap: een bekeuring met de omschrijving 'parked facing wrong direction'.... Hoe kom je erop. Licht chagrijnig en toch ook vol bewondering hoe je dit überhaupt kunt bedenken, rijden we richting Beverly Hills. Ondertussen een lunch-stop bij de Subway (prima broodjes!). Beverly Hills is een behoorlijk contrast bij de rest van LA. Mooie huizen, nette voortuintjes, strak gemaaid gras en Rodeo Drive met allerlei haute couture winkeltjes. Na Beverly Hills richting Santa Monica, nog even met de voetjes in het zand op het strand.

Vanavond nog even naar de Walmart geweest. Vrij grote supermarkt waar je zo'n beetje alles kunt kopen. Daar wat eten en drinken ingeslagen voor onderweg, plus een koelbox om het een beetje koel te houden. Kostte even wat zoekwerk, want de medewerkers zijn niet zo behulpzaam en verstaan je ook maar matig. De meesten lijken beter Spaans dan Engels te verstaan: echt heel veel latino's in LA. Na de Walmart de Wendy's uitgeprobeerd voor het avondeten. Prima fastfood, maar wat een troosteloze gedateerde tent (en achterlijk koud door de veel te fanatieke airco). Uiteindelijk na toch niet zo'n rustig dagje behoorlijk moe weer aangekomen in ons hotel. Nu lekker slapen en morgen echt op pad: eerste etappe, naar Pismo Beach. Tot snel!